Upadek na zadek

Zaprawdę, powiadam wam, kiedyś będę bogata... Jak tylko wymyślę i opatentuję coś, czego najwyraźniej jeszcze nikt nie opracował - ochraniacza na tyłek dla uczących się jeździć na rolkach ;)
Wspominałam już, że czuję wewnętrzną potrzebę opanowania tej trudnej sztuki. Jestem zdeterminowana i uczyniłam pierwszy krok do celu - zakupiłam sprzęt. Cudne Rollerblades Woman Spark.

Przez dłuższy czas ograniczałam się jedynie do kontemplacji. Dziś w końcu zebrałam się w sobie i postanowiłam je przymierzyć... Oczywiście w domu, muszę się trochę oswoić, zanim zrobię z siebie pośmiewisko na zewnątrz ;)
Matju szczęśliwie zadrzemał, więc przyodziałam się w te piękne narzędzia tortur i wyruszyłam eksplorować korytarz :P Na początku skupiłam się na utrzymaniu równowagi, w czym wydatnie pomogły mi ściany, szafki, drzwi i parę innych sprzętów ;) Za sukces poczytuję sobie fakt, że glebę zaliczyłam tylko dwa razy, ale przyznaję, że siad z rozpędu tylną częścią ciała na kafelki jest przyjemnością zdecydowanie wątpliwą ;)
Po 20 minutach i kilku siniakach poczułam się nieco pewniej i byłam w stanie przemieścić się z punktu A (kuchnia) do punktu B (łazienka) w pozycji wertykalnej i bez utraty równowagi, ale widok to jest pożałowania godzien :P Muszę nauczyć się hamowania (jak to się robi???), na razie zatrzymuję się z impetem na tym co akurat staje przede mną ;) Gdybym wyjechała na ulicę, moja przejażdżka zakończyłaby się na pierwszym przechodniu, który nie zdążyłby uskoczyć mi z drogi.
Biorąc pod uwagę nikłe zdolności i kompletny brak koordynacji ruchów, przewiduję, że nauka jazdy na rolkach zajmie mi jakieś dziesięć do piętnastu lat.
Zdjęcia na razie nie będzie, nie chcę sobie psuć imidżu - próbując się nie przewrócić wyglądam jak stuletnia babcia z parkinsonem, siadająca na sedesie ;P
Bilans - dużo śmiechu, trochę stłuczeń, obolałe tyły i kilka bolących mięśni, o istnieniu których nie miałam dotąd pojęcia ;)