Andy Weir - "Marsjanin"

Kupiłam tę powieść w polskim tłumaczeniu, przypadkiem, na miłej 50-procentowej wyprzedaży. Połknęłam w dwa dni (przy dzieciach, nauce i robocie trudno jest skończyć książkę w jednym posiedzeniu, co mnie mocno frustruje arrrrgh). I co?
I jest świetna :) Skoncentrowana dawka optymizmu. Śmiałam się i plakałam z przejęcia. Co lepsze kawałki czytałam sobie na głos.
Rzecz dzieje się na Marsie. W wyniku silnej burzy misja sześciorga astronautów zostaje przerwana, pięcioro odlatuje a jeden dostał cios urwaną anteną, pada i zostaje uznany za zmarłego.
Budzi się po odlocie pozostałych.
Cała książka to zapis jego dziennika, dokumentującego próby przeżycia w bardzo, ale to BARDZO niesprzyjającym środowisku.
Zaleta tej prozy to fantastyczny humor. Główny bohater, Mark Watney, botanik i inżynier jest postacią tyleż niewiarygodną co przezabawną i dającą się lubić. Istny MacGyver, sprawnie rozwiazujący dowolny problem, którym rzuca w niego nieprzyjazna planeta. Jest sporo napięcia i dramatycznych wydarzeń, ale  nie ma prawdziwego dramatu - każde otarcie się o śmierć Watney kwituje stwierdzeniami w stylu "nosz kurwa, znowu się spieprzyło, ale mam przesrane". I kombinuje dalej. I udaje mu się. Można by się czepiać, że nieprawdopodobne, że psychologicznie niewydolne, że za lekkie - ale według mnie to zupełnie nie szkodzi. Podstawowe przesłania to a) nieugięta wola przetrwania, b) wiara w międzyludzką pomoc i współpracę (NASA staje na głowie i mocno potrząsa kieszenią, żeby go uratować).
Tłumaczenie jest przyzwoite, kilka rzeczy zrobiłabym inaczej, ale czytać się da całkiem nieźle.
Jako rzetelny podręcznik surwiwalca na Marsie - niekoniecznie. Ale jeśli ktoś potrzebuje zastrzyku pogody ducha i dobrego humoru - jak najbardziej polecam :)

Powieść jest bardzo hollywoodzka. Na podstawie "Marsjanina" powstaje już film, z Mattem Damonem w roli głównej (lubię go i IMO idealnie pasuje do tej roli). Nie mogę się doczekać i przed premierą pewnie przeczytam jeszcze raz :)