Bebelulu Kangalu

Wzięło mnie i to całkowicie:) Zakochałam sie od pierwszego wejrzenia i nic nie mogłam na to poradzić. Od kiedy zobaczyłam tego poucha w akcji na Dionei i jej Kubusiu po prostu nie potrafiłam się opędzić od mysli o nim :) Popadłam w obsesję... Ale nie do tego stopnia żeby wydać 18 zł na przesyłkę z Bebelulu, a do sklepu firmowego mam za daleko. Kilkumiesięczne polowanie na Allegro dało jednak rezultaty i oto on:
Kangalu kolor paisley.
Czyż nie jest BOSKI? I to za jedyne 40 złotych;)

Co do Kangalu to miałam mieszane uczucia - kupiłam kiedyś inny kolor, z innego materiału (twardszego i sztywniejszego). Zmieniałam rozmiar 2 razy a i tak był za duży. (tamten był L, a mój nowy Paisley ma rozmiar M, wybrałam taki za radą Dionei, do której jestem gabarytowo podobna:) Tamtego nie polubiłam i sprzedałam na Allegro. Ten jednakowoż... Ach... Bardzo, ale to bardzo mięciutki sztruks, lekko uciągliwy. Przemiły w dotyku. To chyba dlatego że ciut używany.

Z przyjemnością go macam:) I te koloryyyy... Jeśli tylko nie będzie się wrzynał siedzącemu dzieciowi w salcesony będe go kochać nad życie :)

Dieta ach dieta, koniec z hurtem czas na detal...

Dietuję się i po każdym posiłku mierzę glukozę, muszę sprawdzić co mogę a czego nie. Na razie nie jest źle, najwięcej miałam 132 przy normie 140, ale to tylko raz. Normalnie ok 89-93.
Tak jak podejrzewałam, upierdliwe strasznie jest to mierzenie, zapisywanie kazdego posiłku: co, kiedy i ile. No i plan dnia dostosować nalezy do żarcia, oszaleć można.
Liczę godziny od posiłku do posiłku, i chodzę strasznie GŁODNA... Wczoraj do obiadu ugotowałam sobie kalafiora na parze, jakże on mi smakował, pyszny był :) Co oznacza ostateczny upadek, bo kalafiorem gardziłam zawsze i pod każdą postacią :)

No to walczymy:)

Dziś o 7 rano byliśmy na izbie przyjęć szpitala na Karowej, kazano mi się tam zgłosić po rozpiskę z dietą i glukometr.
Około 9 zaprowadzili mnie i pozostałe dwie cukrowe ciężarówki na oddział, posadzili na kanapie i kazali czekać :) Załatwianie papierów, wywiadu, badania z opukiwaniem i osłuchiwaniem, szkolenia w zakresie diety i obsługi glukometru zajęły czas do 11. Potem tylko wypis i do domu.
Mam juz glukometr, paski, igły do kłucia, rozpiskę z dietą i okropny stres:)
Muszę mierzyć cukier 4 razy dziennie, zapisywać na specjalnej karcie. Do tego mam prowadzić dzienniczek tego co zjadłam, o której i w jakiej ilości, żeby w razie czego ułatwić lekarzowi modyfikację diety. Strasznie upierdliwie to wygląda. Jedzenie nie sprawia mi juz kompletnie zadnej przyjemności.
Termin wizyty w poradni przyszpitalnej mam na... hmmm 10 czerwca:) Jedyne 6 tygodni czekania:) Mam nadzieję że nie urodzę wcześniej :D Na szczęście lekarze są świadomi tych absurdalnych kolejek i w razie złych wyników pomiaru kazą się zgłaszać bezpośrednio na oddział.
Chyba minie kilka dni zanim przyzwyczaję się do tego wszystkiego...

Niestety

Niestety, wyniki testu glukozowego potwierdziły podejrzenia - mam cukrzycę cięzarnych:( Po godzinie 166 (norma 180) a po dwóch 158 (norma 140).
A po wyniki jechałam na pewniaka, absolutnie przekonana ze będą dobre... Jestem w szoku. Skąd się to bierze?? W życiu w mojej rodzinie nie było cukrzycy:(
Najbardziej mnie denerwuje to, że dojdą mi kolejne wizyty u lekarzy. Mam okropne problemy logistyczne zeby to wszystko zorganizować, praktycznie dwa razy w tygodniu muszę być u jakiegoś medyka. Ja powinnam leżeć:( Mam już tego serdecznie dość. I boję się każdego kolejnego badania, zastanawiam się jakie komplikacje będa następne i dlaczego mnie to spotyka? Przecież zawsze byłam okazem zdrowia:(