Gdzież są obrońcy praw człowieka, kiedy ich potrzebuję? ;)

Ania jest chora - katar, kaszel i gorączka. Niby nic, ale dzieciak rozdrazniony, wkurzony i mało śpi. W nocy równiez. Do tego moja starsza córka obudziwszy się o 3 nad ranem w zasikanej pościeli stwierdziła, iz najlepszym w tym wypadku rozwiązaniem będzie udać się do duzego pokoju i oddać rozrywkom. Z dostępnych o 3 rozrywek znalazła tylko Teletubisie na dvd. Jako, ze na bezrybiu i rak ryba, grzeczne dziecko nie protestując uzyło dostępnych produktów i kilkanaście minut później obudziła mnie teletubisiowa melodyjka.
Zwazywszy na fakt, iz Ania mocno utrudniała mi sen, Zuziowa dodatkowa pobudka tak mnie wytrąciła z równowagi, ze nawet po zapędzeniu winowajczyni do drugiego (jeszcze suchego) łózka, nie mogłam zasnąć. Skutkiem czego mam za sobą jakieś 4 godziny snu w kilkunastu ratach.
Ogólnie wiadomym jest, ze pozbawianie snu jest jedną z najstarszych i najskuteczniejzych tortur. Cierpię tak, mniej lub bardziej, od 4 lat. I jeszcze sobie pocierpię. I zadne, k**wa mać Amnesty International się za mną nie wstawi.