Weekendowy surwiwalec

Mąż wybył z domu przed piątą rano. Matju całą noc spędził przyssany do mlekopoju (kolejne zęby w drodze). Auć. Ania kaszle jak stary gruźlik. Zuzia ma problemy z czytaniem i należy z nią ćwiczyć (kiedy, ja pytam). Do tego lepka podłoga, łazienka i kuchnia w stanie jak po wybuchu bomby, oraz co najmniej cztery wsady prania. W takiej sytuacji moje samopoczucie jest ostatnią rzeczą na liście priorytetów. Samopoczucie, dodajmy, dalekie od idealnego. Bo jestem wściekła. Z dnia na dzień coraz bardziej. I całą sobą życzę, żeby obiekty mojej niechęci trafił długi, powolny i bolesny szlag.

A teraz, zwerbalizowawszy emocje, mogę spokojnie udać się do czekających na mnie obowiązków.

Myśl na dziś. I jutro. I chyba kilka najbliższych tygodni.