Najeżka

Najeżyłam się w bezpośrednim zwarciu z biurwokracją. Zmiana danych, nowy dowód, pielgrzymka po urzędach i instytucjach. Uprzejmość - towar w Polsce jakoś deficytowy. Może to geny, urodziłeś się Polakiem, na wieki będziesz burakiem? Ciekawe czy ja też tak mam.
Urzędów nie lubię, bo kto lubi. A banków się boję. Serio - boję się. To zimne światło jarzeniówek jak z horroru, zombie w garniturach, pozorujący czynności życiowe, powietrze suche i śmierdzące od klimy. I wszyscy kombinują jak by tu z ciebie wypruć metaforyczne finansowe flaki. Ratunku.

W autobusie wybrałam lekturę na chybił-trafił. Stuknęłam palcem w kindla i otworzyła mi się powieść "Zrób mi jakąś krzywdę" Jakuba Żulczyka. Przeczytałam prawie całą. Śmiałam się i płakałam na przemian, ludzie patrzyli na mnie a mnie było wszystko jedno. Wessało mnie.
Narracja rozgrzebana jak lej po wybuchu granatu. Tu coś, tam coś, złóż sobie czytelniku do kupy sam. Na ogół takie książki nie odpowiadają moim pastewnym gustom. Ot prosta ze mnie istota - lubię, żeby opowieść była opowieścią, miała początek, środek i koniec, oraz była o czymś.
Po pierwszych kilku stronach miałam mieszane uczucia, chciałam sobie odpuścić, ale cos mnie trzymało. Może język, soczyste i absurdalne porównania, może love story, mam słabość do romantycznych historii, to takie upośledzenie, deficyt umysłowy, muszę jakoś z tym żyć. W każdym razie pochłonęłam. I danie było coraz smaczniejsze i strawniejsze z każdym kolejnym rozdziałem.

Oto kilka cycatów, które szczególnie mnie ujęły:

"Po tym co się stało, mogę się już tylko zestarzeć."

"Moje myśli są bezdomne."

"Witaj w królestwie rzeczy nieracjonalnych, w odrzuconym scenariuszu dla kanału Romantica."

"[...] uczucie bycia przegranym dupkiem wraca falą wybuchu atomowego."

"Przeszła kurs przygotowawczy do bycia piękną suką i wyszła z niego z wyróżnieniem, dyplomem z różową bransoletką jako prezentem dla prymuski."

I dwa, które pokochałam do łez:

"- Jestem potencjalnym samobójcą z miłości przez utopienie.
- Utopmy się razem. Chodź.
- Pędzę."

"Zemsta to racjonalny wzór, a zakochać się to jak wysadzić fraktal."

Tak.

Zakończę optymistyczną myślą: