Introwertyzm to zaleta

Przynajmniej tak twierdzi autorka TEJ książki. Dostałam przypadkiem i podczytuję w wolnych chwilach.
Nie wiem czy zaleta, mnie się wydaje, że to czasem upośledzenie. W moim konkretnym przypadku wręcz chorobliwe.

Po czym poznać, że jesteś introwertykiem:

1. Lubisz samotność.
2. Nie lubisz rozmów o niczym, wolisz poważne rozmowy na tematy, które cię interesują.
3. Znajomi twierdzą, że jesteś dobrym słuchaczem.
4. Zanim się odezwiesz, zastanawiasz się nad doborem słów i ich odpowiednim użyciem.
5. Nie lubisz konfliktów.
6. Pracujesz sam i nie lubisz, żeby ci przeszkadzano.
7. Kiedy jesteś zestresowany lub potrzebujesz się zregenerować, spędzasz kilka dni w samotności.
8. Często wyrażasz się przez pisanie.
9. Jestes postrzegany jako "łagodny".
10. Lubisz ludzi, ale nie zawsze.
11. Zazwyczaj nie przejmujesz przywództwa w grupie, ale podejmiesz się tego, jeśli nie znajdzie się nikt inny.

Wszystko się zgadza.

Psychotest powiedział mi:

"Jesteś typowym introwertykiem. Tylko naprawdę bliskie stosunki z ludźmi uważasz za przyjaźń, przyjaciół masz niewielu, ale za to wasze relacje ciągną się od lat. Lubisz słuchać ludzi, ciekawa rozmowa nie oznacza wcale, że często zabierasz głos. Nie kolekcjonujesz doświadczeń, jeśli już w coś się angażujesz to wchodzisz w to głęboko i na długo. Chętnie zagłębiasz się w problemy, masz dużą zdolność koncentracji. To, co cię irytuje, to nagłe momenty rozproszenia wywołane ingerencją z zewnątrz. Lubisz ludzi, ale męczą cię kontakty płytkie i powierzchowne. Czasem czujesz, że towarzystwo innych ludzi przerasta cię, ogarnia cię nawet paniczny lęk i chęć ucieczki. Może się zdarzać, że czujesz się inny od wszystkich ludzi na świecie, poważny, mniej spontaniczny, jakby wycofany. Ale dobrze ci z tym w gruncie rzeczy."

Owszem.

Teraz rozglądam się za poradnikiem - "Jak introwertyczna matka ma przeżyć w towarzystwie trójki swoich ekstrawertycznych dzieci." Może sama taki napiszę.

Tyle, że łatwo się zagubić we własnym ogródku. Łatwo się wyizolować. Wtedy iluzja staje się rzeczywistością, świat wewnętrzny staje się najważniejszy a ludzie wokół to papierowi statyści, którym przydzielamy role wedle naszego upodobania. Stąd już maleńki kroczek do dużej krzywdy. Wyrządzonej nam samym i innym, którzy mają nieszczęście być z nami związani.

A najgorzej jest, kiedy ci, na których nam zależy, też są introwertykami, zagubieni w sobie, schowani za murem.

"It wasn't only wickedness and scheming that made people unhappy. It was confusion and misunderstanding; above all it was the failure to grasp the simple truth that other people are as real as you."

Ian McEwan "Atonement"

I. Am. Real.