Nie chwal dnia

Życie zawsze znajdzie sposób, by nas wytrącić z marazmu.

Myślałam, że najgorsze mam za sobą. 

Matju poczuł się lepiej na wszystkich końcówkach. Dostał wprawdzie gorączki, co mnie zaniepokoiło, ale i tak było nieźle.

Zabrałam go i poszłam po dziewczynki do szkoły. Na wstepie Zu zgłosiła, że boli ją brzuch... Tak - myślę sobie - pomór będzie, niechybnie zaraziła się od Matju. No nic, wracamy do domu. Zu blada i ledwie żywa, nalegała, żeby pojechać autobusem. Szczęśliwie nie trzeba było czekać, autobus podjechał od razu, dotarłyśmy do domu, Zu ledwie powłóczyła nogami.

Wyciągam z kieszeni klucze, chcę otwierać drzwi i słyszę za sobą: Mamo, ja chyba będę... BUEEEEEEE!!! 

Paw poleciał na pół klatki schodowej, siejąc wokoło kawałkami makaronu z obiadowego rosołu.

No cóż - myślę sobie - będzie troche sprzątania. Dobrze, że nie w domu.

Otwieram drzwi, wchodzę, Zu leci za mną.

Mamo, ja... BUEEEEEEEEEEE!!!

Paw tym razem trafił w wycieraczkę i rozbryznął się na progu.

Tak - myślę sobie - może to już...

BUEEEEEEEE!!!!!!

Paw zalał 3/4 korytarza, moje buty, Zuzy buty i kawałek plecaka, który akurat byl w pobliżu.

Kurwa - myślę sobie - oby to...

BUEEEEEEEEE!!!!!

Kolejna warstwa pawia trafiła w to samo miejsce, pokrywając dokładnie wszelkie luki w pierwszej warstwie. Rozpoznałam kawałki pietruszki.

MAMO WODY TERAZ MAMO MAMOOOO WODYYYYY!!!

Podałam jej wodę z kuchni, ślizgając się niebezpiecznie na tym co zalegało na podłodze.

Po czym zaczęłam się histerycznie śmiać. Ale my tu śmichy chichy a trzeba Matju wyjąć z wózka, wnieść do domu przez tę rosołową Amazonkę, rozpakować i nie uświnić. 

Udało się,

Anka stała na klatce schodowej, zaśmiewając się w głos. Mamo, ale ja tez muszę wejść!

Daj dużego kroka nad rzygiem na wycieraczce - mówię.

Anka dała dużego kroka. Tak dużego, że rozjechały się jej nogi i plasnęła prosto w największą kałużę.

To już koniec, kurwa... - myślę sobie, nie przestając się śmiać. - Stoję nad morzem rzygów z kawałkami makaronu, w których siedzi wyjąca Anka, za mną wyje Matju, że on chce iść do pokoju do bajek i usiłuje wleźć w to rzygowe morze skarpetkami. I ja to muszę wszystko ogarnąć. Dobijcie mnie. Apoteoza, kurwa, macierzyństwa ;)

Ogarnęłam jak mogłam, reszta została dla Męża. Chyba potrzebujemy nowej wycieraczki. Cały dom śmierdzi jak melina.

Nadal myślę, że najgorsze mam za sobą ;)