Sądny dzień

A raczej sądny tydzień. Może, kto wie, nawet miesiąc.
Małżonek miał dziś operację kolana. Jest już w domu i czuje się dobrze. Jedyna trudność polega na tym, że przez 4 tygodnie może poruszać się tylko o kulach (potem 4 tygodnie bez kul, ale oszczędnie) i nie wolno mu zginać nogi. Zdałoby się, że to drobiazg, ale niestety, okazuje się, że w tej sytuacji pacjent potrzebuje asysty przy większości prostych spraw :) Asystą jestem, rzecz jasna, ja :) Tutaj kolejna trudność - ośmiomiesięczny brzuch, skurcze i, okresowo, rozłażące się kości miednicy (ból przy chodzeniu taki, że auuuuć ;) ) Dziś nadreptałam się sporo, troszkę podźwigałam (zakupy), pozginałam się (dzieci) i spędzam upojny wieczór z no-spą forte i magnezem (na skurcze). Sunąc po ścianach ;) Bardzo drobnymi kroczkami ;)

Dziewczynki nie ułatwiają mi życia, są ogólnie grzeczne, ale straszliwie znudzone. Nikt nie ma siły, czasu ani ochoty, żeby się z nimi bawić, niestety. Szaleją we własnym zakresie i nader często domagają się czegoś od mamy, tak kontrolnie, żeby mama nie zapomniała, że ma dzieci ;) Małżonek z nogą kwitnie na kanapie, piastując laptopa z trzecim sezonem Star Treka a zaspokajanie potrzeb dzieci, potrzeb, dodam, tych prawdziwych i tych wydumanych, przez jakiś czas będzie li i jedynie moim zadaniem.

Poczułam jak bardzo wszystko legło na mnie, kiedy krokiem gejszy wracałam z zakupów, obwieszona siatami, posapując jak parowóz i przystając co kilkanaście metrów. Nagle zadzwonił telefon. (Uwaga, wrażliwych, szczególnie bezdzietnych z góry uprzedzam, będzie niesmacznie;) )
Małżonek, tonem z lekka zakłopotanym oznajmił, że Ania hmmm, no cóż, zrobiła kupę... Nie powiedziała o tym nikomu tylko wyszła z łazienki i poszła się bawić. Zasmarowanym zadkiem upaprała wszystko, z czym ów zadek miał styczność, głównie swoją odzież, ale nie ominęła też dywanu i pościeli. Oczywiście jedyną osobą, która mogła rozwiązać ten problem, byłam ja, więc kroczki gejszy zamieniłam na galop bizona, wtoczyłam się do domu ledwie żywa i rzuciłam zapobiegać dalszej katastrofie ;)

Wewnętrzny zjechał w dół, skurcze zrobiły się bolesne :/ Oszczędzam się jak tylko mogę, ale co ja mogę? Wykąpanie dzieci, włożenie naczyń do zmywarki, odkurzanie, sprzątanie, gotowanie - dziesiątki czynności, którym sprawny i nie zaciążony człowiek nie poświęca większej uwagi, dla mnie stają się pomału mikro-górami, na które muszę się powolutku wspinać. Za każdą górką widać następną ;) A w następny poniedziałek objawi się nam Mount Everest remontu...
Nie ogarniam i trochę mi skrzydełka opadły :)