Nie dadzą mi odpocząć. Sama z siebie nie mam siły na nic, choroba rozjechała mnie jak walec drogowy. Siedzę więc i trwam. Spełniam prośby dzieci. Walczę z opadającymi powiekami. Jeszcze dwanaście godzin.
piątek, 2 listopada 2012
Zagwozdka
Co zrobić z dniem, który zaczyna się o 4.30? Jeszcze nie ma ósmej a już marzę o wieczorze :/ Gdyby nie dzieci, spałabym twardo, budząc się okazjonalnie i kontrolując upływ czasu.
Nie dadzą mi odpocząć. Sama z siebie nie mam siły na nic, choroba rozjechała mnie jak walec drogowy. Siedzę więc i trwam. Spełniam prośby dzieci. Walczę z opadającymi powiekami. Jeszcze dwanaście godzin.
Nie dadzą mi odpocząć. Sama z siebie nie mam siły na nic, choroba rozjechała mnie jak walec drogowy. Siedzę więc i trwam. Spełniam prośby dzieci. Walczę z opadającymi powiekami. Jeszcze dwanaście godzin.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
2 komentarze:
Pozwolę sobie na malutki OT: ciekawą masz lekturę ;) chyba nie szukasz w niej inspiracji? :D
Hahahaha :P Nieeee, po prostu w ten sposób daję upust swoim chorym ciągotom do potworności ;) Książka dobra, polecam :) W sam raz na długie jesienne wieczory :P
Prześlij komentarz