Nieeeee

Mateusz rozchorował sie dość poważnie.  Dziś spałam jeszcze mniej niż wczoraj, Młody popłakiwał i krzyczał całą noc, jak tylko się poruszyłam, zaczynał wyć. Kiedy przestały działać lekarstwa, dostał bardzo wysokiej gorączki, ponad 40 stopni, mówił jakby majaczył oraz na kilka minut wpadł w coś, co nader przypominało drgawki. Upłynęła ponad godzina, zanim zaczęła działać następna porcja leku.
Poza tym standard - zatkany nos, duszący kaszel, biegunka.

Ze względu na to, że nie mogę się ruszyć z domu, dziewczynki nie poszły do szkoły i przedszkola.
Jestem psychicznym i fizycznym wrakiem :)

By dopełnić całości obrazu, muszę nadmienić, że chałturzę - co jakiś czas (nieczęsto, na szczęście) trafia mi się tłumaczenie kilku stron na język language. W perspektywie mam zarwane kolejne noce, które spędzę na szarpaniu się między wyjącym dzieckiem i laptopem, żeby zdążyć z tłumaczeniem na czas. Nie znoszę odwalania fuszerki, i staram się pracować jak umiem najlepiej, co skutkuje na przykład niespaniem i niejedzeniem.
Łażące dookoła dzieci przyprawiają mnie o rozstrój nerwowy i czasem nawet napady płaczu, bo nie mogę się skupić. A muszę. Więc siedzę w nocy tak długo, jak widzę literki.

Świat zdaje się mnie nie lubić. Na przykład, kiedy tylko siadam do tłumaczenia, zazwyczaj zdycha internet, który jest mi absolutnie niezbędny. Albo kochany MS Word, pieczołowicie zapisujący zmiany podczas pracy, wiesza się, czule informuje, że nie może zachować pliku i gubi wszystkie autosavy z poprzedniej godziny, w związku z czym część roboty idzie się paść. Takie tam uroki.