Mama

Łatwo być mamą, kiedy wszystko idzie dobrze, w duszy panuje spokój, serce bije równym rytmem, a życie nie spuszcza ci ładunku gówna prosto na głowę. Dzieci są najwspanialsze, masz mnóstwo cierpliwości, odnajdujesz w sobie pokłady kreatywności, o których nawet nie wiedziałaś, że są. Promieniejesz.
Inaczej jest, kiedy skopana dusza rozpada się na milion kawałków, znikąd światełka a nadzieja kojarzy ci się tylko z hasłem ze słownika. Kiedy jest tak smutno, że chce się tylko zniknąć, zapaść w pościel i wyć, a tu trzeba pomóc, ubrać, wykąpać, odpowiadać na milion pytań, mamo a ile tu jest drzewek, tysiąc? Nie córciu, nie więcej niż dwadzieścia. Nie! Tysiąc! Jakich drzewek, co to są drzewka, łykasz łzy, czy to się nigdy nie skończy? Mamo, chcę kanapkę z dżemem. Zdrętwiałymi palcami odkręcasz słoik, smarujesz chleb, proszę kochanie. Nie takim dżemem! Żółtym! Boże mój, litości, poczekaj kochanie, zaraz zrobię ci z żółtym, ten nóż wygląda kusząco, ciekawe czy bardzo by bolało, proszę jest z żółtym, zjesz teraz? Daj mi jeszcze mleko! Sięgasz do szafki, ręka natrafia na blister pigułek, bolałoby? Proszę, już nie mogę, mięśnie twarzy bolą od uśmiechania, już nie mogę niemogęniemogęniemogę. Mamo, czemu płaczesz? Kotwica małych łapek wokół talii trzyma bezlitośnie, nie da ci odpłynąć. To nic, dziecinko, wszystko w porządku, zjesz coś jeszcze na kolację?





A light snow is falling on London
All sign of the living has gone
The last train pulls into the station
And no-one gets off and no-one gets on

Don't hate me
I'm not special like you
I'm tired and I'm so alone
Don't fight me
I know you'll never care
Can I call you on the telephone, now and then?

One light burns in a window
It guides all the shadows below
Inside the ghost of a party
And no-one is left, just the cigarette smoke