Kolory

Na rękach fiolet, zieleń i żółć. Na bluzce purpurowa kropka. Synku, proszę, nie gryź... Siedzę przed komputerem, znienacka ostre ząbki wpijają mi się w bok. Znów będę miała siniaki. W "Dziecku" ani w "Mamo to ja" na ślicznych zdjęciach szczęśliwych mam i uśmiechniętych dzieciaków nie widać tych barw. W artykułach, pełnych słodkich słówek nie wspomina się o bólu. Złości. Ani o bezradności. Wszystko jest dobrze, cudownie i błogo.
Nie mam siły protestować, nie mam już nawet siły się rozpłakać. Jak automat podnoszę się, zabieram dziecko, trzeba przewinąć. Mały nie jest zachwycony. Kładę go na przewijaku, wyrywa się i kopie. Trafia prosto w pępek, kolczyk nadrywa skórę. Nie mam czasu się tym zająć, chociaż boli. Zapomniałam zdezynfekować, na drugi dzień ból się wzmaga a wokół talii rozrasta się czerwona pręga. Zakażenie. A gdyby tak udać przed samą sobą, że tego nie widzę, zostawić, pozwolić rosnąć... Kto wie, kto wie. Posocznica potrafi zabić w kilkanaście godzin, to takie proste. Moje życie w moich rękach. Tyle kuszących opcji. Nie myśleć, nie czuć. Przecież i tak nic nie ma sensu. Wszystko jest szare.
Poczucie obowiązku jak kamień u szyi. Mogę iść, mogę zostać. Wszystko jedno.