Przyjmuję formę przetrwalnikową... Przeżyć, przeczekać, znieść, doczołgać się do wieczora. Do rana. I znów do wieczora. Nie myśleć, tylko nie myśleć. Wyłączyć wyobraźnię, niczego nie oczekiwać, niczego się nie spodziewać, trwać. I uśmiechać się, uśmiechać. Aż twarz zaboli.
Nie odmówię sobie odrobiny muzyki, tym razem na spokojnie - niezawodnie balsamujący duszę Clannad.
4 komentarze:
Trwam też :D
Dzisiejsza rozmowa moich chłopaków.
Meteusz (5l) przebierta koszulkę na czystą , wybrął przykrótkawą i mówi patrz Piotrek (3,5 l) , brzuch mi wystaje ; no , a może masz jakiegoś Kajetana tam ( moja siostra dwa tygodnie temu urodziła ) ; a co ty głupku , to dziewczyny mają w brzuchach dzieci . :)
Jakie bystre chłopaki :)
He, he, a Kubek dzisiaj stwierdził, że skoro Kajtek w brzuchu już go mniej kopie to zdecydowanie jest gotowy do wyjścia i mam się ubrać i do szpitala jechać. I powiem szczerze, ze ten scenariusz bardzo mi się podoba.
Ewuś, forma przetrwalnikowa ma to do siebie, że potem wychodzi piękny motyl :)
To z poczwarki;) Z przetrwalnika wychodzi bakteria ;)
Już niedługo, wytrzymaj parę dni, będziesz szczupła, lekka i zwiewna ;) I niewyspana :P
Prześlij komentarz